वनशेतीपासून अन्नधान्याबरोबरच वृक्षापासून चारा, लाकूड, फळे व लघू-वन उपज मिळते. याचबरोबरीने शाश्‍वत उत्पन्नाची हमी मिळते. वनशेतीमुळे जमिनीची धूप थांबते, सुपीकता वाढते, आर्द्रता टिकते, वादळी वाऱ्यांपासून संरक्षण मिळते. 

ऊस पिकाची सूक्ष्म अन्नद्रव्यांची गरज कमी असली तरी त्यांचा योग्य प्रमाणात पुरवठा होणे आवश्‍यक आहे. सूक्ष्म अन्नद्रव्यांच्या पुरवठा योग्य प्रमाणात न झाल्यास पिकावर कमतरतेची लक्षणे दिसतात. याचा वाढीवर अनिष्ट परिणाम होतो.
 

खरिपामध्ये भुईमुगाखालील क्षेत्र अधिक असले तरी उन्हाळी भुईमुगाची उत्पादकता अधिक असते. उन्हाळ्यामध्ये भरपूर स्वच्छ सूर्यप्रकाश असल्याने ओलिताची व्यवस्था असल्यास चांगले उत्पादन मिळू शकते. 

भेंडीचे आखूड, लांब, सडपातळ, जाड व वेगवेगळ्या रंगाचे शेकडो प्रकार आहेत. त्यातील लाल भेंडी आरोग्याच्या दृष्टीने अत्यंत महत्त्वाची मानली जाते. भेंडी लागवडीचे योग्य प्रकारे व्यवस्थापन केल्यास त्यातून चांगले उत्पन्न मिळू शकते.

ला निनाच्या प्रभावामुळे प्रशांत महासागराच्या विषुववृत्तीय भागातील समुद्राच्या पाण्याचे तापमान २ ते ३ अंश सेल्सिअसने सरासरीपेक्षा कमी राहिल्यामुळे तेथील हवेचे दाब वाढून भारताच्या दिशेने तेथील बाष्प लोटले जात आहे. 

वातावरणातील तापमान १० अंश सेल्सिअसच्या खाली असेल, तर त्याचा केळी वाढीवर अनिष्ट परिणाम होतो. 

सध्याचे थंड आणि मधूनच होणारे ढगाळ वातावरण यामुळे मावा आणि चौकोनी ठिपक्यांच्या पतंगाच्या वाढीसाठी पोषक वातावरण निर्माण झाले आहे. या किडींचा प्रादुर्भाव वाढू शकतो.

घरगुती पातळीवर बियाणाच्या उपलब्धतेसाठी सिंचनाची सोय असलेल्या शेतकऱ्यांनी उन्हाळी सोयाबीन बीजोत्पादन केल्यास उपयुक्त ठरेल.

गत खरीप हंगामामध्ये काढणीवेळी झालेल्या पावसाने बियाण्यांची उगवणशक्ती कमी राहण्याची शक्यता आहे. अशा वेळी घरगुती पातळीवर बियाण्याच्या उपलब्धतेसाठी सिंचनाची सोय असलेल्या शेतकऱ्यांनी उन्हाळी सोयाबीन बीजोत्पादन केल्यास उपयुक्त ठरेल.

वनशेतीच्या विविध पद्धती या जमिनीच्या प्रतीनुसार, पर्जन्यमानानुसार व स्थानिक गरजेनुसार ठरविल्या जातात. पडीक, बरड आणि नापीक असलेल्या जमिनी वनशेतीसाठी उपयुक्त ठरते. यामधून चारा, जळाऊ लाकूड, शेती-अवजारांसाठी लाकूड, निवारा, फळे आणि लघू-वनउपज मिळते.