मनोज कापडे
वयोवृद्ध औदुंबराच्या खोडाच्या कुशीत त्याच झाडाची नवी हिरवीगार पालवी मस्त खेळत होती.
सह्याद्रीच्या खोऱ्यातील भात कापणीची कामे आटोपली आहेत. मात्र, शेतकरी महिलांनी विश्रांती घेतलेली नाही.
या कष्टकरी महिला आता जंगलात कंदमुळे, फळे गोळा करण्यासाठी निघालेल्या आहेत.
मेंढपाळ बाबांनी मला विचारले : कुठे निघालात?
मी : डोंगरावर.
बाबा : एक काम करा. वरच्या धारेत माझ्या ४-५ शेळ्या आहेत. त्या खाली पाठवून द्या. माझा गुढगा दुखतोय.
मी : बरं
शिल्प कोणाचे? शिल्पकाराला काय सांगायचे होते..?
देवरूपी सह्याद्रीपुत्र शेतकरी उभा होता. त्याने मला झोपडीत नेले. चहा पाजला. त्याच्या गोठ्यात झोप काढली. गप्पा झाल्या. मग पुढची भटकंती सुरू केली..!